Του Ονασαγόρα
Παρά τα καλά λόγια, την άνευ προηγουμένου συμπαράσταση και συμπαράταξη και τις επισκέψεις στην Κύπρο, στην γραμμή αντιπαράταξης και την ΑΟΖ, οι Ευρωπαίοι μας άφησαν και πάλι μόνους. Ο Χριστοδουλίδης έκανε ότι μπορούσε και άντεξε μέχρι τέλους τις πιέσεις και τελικά το έριξε το βέτο. Γιατί όπως κι αν το ονομάσεις βέτο είναι. Με μια απλή, ξεκάθαρη διατύπωση: Εφαρμόστε κυρώσεις για την Τουρκία που παραβιάζει την κυριαρχία κρατών μελών της ΕΕ για να συναινέσουμε σε κυρώσεις κατά της Λευκορωσίας.
Μάλιστα, όπως ακούγεται από τις Βρυξέλλες, ο Χριστοδουλίδης το έθεσε εντελώς διπλωματικά παραπέμποντας στην πολιτική συμφωνία που είχε επιτευχθεί στο Gymnich για διασύνδεση των κυρώσεων κατά της Λευκορωσίας και κατά της Τουρκίας. Και υπέδειξε την ανάγκη η ΕΕ να έχει συνέπεια και να μην αντιδρά α λα καρτ στα μεγάλα θέματα που την απασχολούν. Από την άλλη ο Μπορέλ δήλωσε ότι η διασύνδεση δεν ήταν τόσο ξεκάθαρη όπως την εννοούσε ο Χριστοδουλίδης, εάν δηλαδή οι κυρώσεις θα επιβάλλονταν ταυτόχρονα ή πρώτα στην Τουρκία και μετά στην Λευκορωσία ή αντίστροφα. Ωστόσο αυτό που έμεινε είναι η δήλωσή του Μπορέλ «δεν είναι μυστικό ότι δεν έχουμε ομοφωνία γιατί μια χώρα δεν μετέχει στην ομοφωνία»...
Αποτελεί πάντως ένα ερώτημα, τι ακριβώς συμφώνησαν για συντονισμό και κοινές δράσεις Νίκαρος και Κυριάκος προ ημερών μετά την επίσκεψη Μισιέλ. Εκτός κι αν είναι τα συμφωνηθέντα που έχουν εφαρμοστεί...Η Κύπρος εμφανίζεται πάντως μόνη από όλες τις χώρες μέλη της ΕΕ που επιμένει στη διασύνδεση των κυρώσεων κατά Λευκορωσίας και Τουρκίας. Και το βέτο το έβαλε μόνος ο Χριστοδουλίδης, ούτε ο Δένδιας δεν τον ακολούθησε. Δεν λέω, ο Δένδιας έκανε μια δήλωση καλώντας την Τουρκία να δώσει πολλά απτά παραδείγματα συμμόρφωσης αλλά την έκανε εκτός συμβουλίου και εκ των υστέρων. Το βέτο δεν φάνηκε να το στηρίζει...Και για να μην τα μηδενίζουμε όλα, έξι χώρες στήριξαν τον Χριστοδουλίδη στη διεκδίκηση των κυρώσεων κατά της Τουρκίας. Η Ελλάδα, η Γαλλία, η Σλοβακία, η Ιρλανδία, το Λουξεμβούργο και η Μάλτα στάθηκαν στο πλάι μας αλλά το δικό τους βέτο το φύλαξαν.
Ανέμενε κάποιος πως εκείνο το «μαστίγιο και καρότο» που η ΕΕ συντονισμένα θα απηύθυνε προς την Τουρκία θα ενεργοποιούνταν, έστω και δοκιμαστικά. Φαίνεται όμως πως και το μαστίγιο και το καρότο μας τελείωσαν νωρίς. Πριν καν εφαρμοστούν. Το καρότο η Τουρκία το έφαγε με μια χαψιά το δε μαστίγιο η Άγκελα το έριξε σε κάποιο βαθύ πηγάδι...
Σήμερα η Άγκελα και ο Μισέλ θα συνομιλήσουν με τον Ερντογάν σε μια τελευταία προσπάθεια να βρουν μια άκρη λίγο πριν από την ώρα της... κρίσης. Κάποιοι λένε πως εκείνο που γίνεται στις τηλεδιασκέψεις με τον Ερντογάν είναι ένα ανατολίτικο παζάρι με τον έμπειρο σε αυτά νεοσουλτάνο να κερδίζει στα σημεία...
Η συνέχεια των εξελίξεων παραμένει μυστήριο. Τι θα καταφέρει ο Νίκαρος στην έκτακτη σύνοδο των αρχηγών κρατών της ΕΕ, η οποία θα συζητήσει ειδικά τις σχέσεις Τουρκίας-ΕΕ;
Πώς θα αξιολογηθεί από τα κράτη μέλη η επιμονή της μικρής Κύπρου να φωνάζει πως ένας εισβολέας επεμβαίνει ξανά προκλητικά στην ΑΟΖ της και απειλεί να εποικίσει την Αμμόχωστο;
Μια εντελώς διαφορετική νότα είναι το ταξίδι της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου στην Κύπρο. Σοβαρότητα, ανθρωπιά και ευαισθησία είναι τα κύρια χαρακτηριστικά που αφήνουν οι δημόσιες δηλώσεις και δράσεις της. Έννοιες και αισθήσεις στις οποίες δεν μας έχουν συνηθίσει οι πολιτικοί.
--------------
*Στο νοητό σταυροδρόμι της εξουσίας της Κύπρου ο Πρόεδρος ξεκινά την ανάβασή του από τον πάτο του πηγαδιού των τειχών στην οδό Ομήρου που διαπερνά τον πολιτικό μας βουλευτικό πολιτισμό εντός του παρηκμασμένου πολυπολιτισμικού κήπου, για να ανέβει με κακουχίες ιερομάρτυρα τον Λόφο της Σεβέρη, ξαποσταίνοντας για λίγο από τα πολεμικά παίγνια υπό το θλιμμένο βλέμμα του υπό απόκρυψη τις νύχτες Κυριάκου Μάτση. Όταν όμως ο λόφος καταληφθεί, είτε συγκυριακά είτε από τακτική μαεστρία, τα λάφυρα είναι μεθυστικά. Τον κατήφορο της επιστροφής στην οδό Ομήρου δεν τον επέλεξε ποτέ κανείς.
